🇩🇪 / 🇧🇬
Eintritt: frei
Eine Fotoausstellung von Simeon Lyutakov über den Staub, die Menschen, die Vulkane und die Bühne
Die Pfade werden zu Wegen, die Wege zu Straßen, Autobahnen, Landstraßen. Aber früher oder später führen sie dich wieder zurück auf einen Pfad. Wenn du dich bückst und deine Fußspuren im Staub siehst, dann bist du nicht nur unterwegs, sondern auf einer Reise.
Staub ist überall: in Vulkankratern, in Wüsten, auf Theaterbühnen. Er ist ein Zeichen für Bewegung, für Begegnungen, für Geschichten. Einmal schrieb ich am Straßenrand in Sinai unter der sengenden Sonne mit dem Finger auf die Heckscheibe des Autos nicht „Wasch mich“, sondern „Mach mich noch schmutziger!“ – der Skoda hatte bereits fünfhundert Kilometer Sand auf den Scheiben. Eine Stunde später tauchte ich im Roten Meer und bat die Beduinenfischer höflich, mich sie fotografieren zu dürfen.
Mit der Zeit wurde mir klar, dass dieser Staub keine Metapher ist – er ist die Realität, die jeden begleitet, der auf der Suche ist. Abends blies ich ihn mit einer kleinen blauen Pumpe aus der Kamera, denn ein Staubkorn auf dem Sensor ist schlimmer als jedes Lampenfieber.
So verschmolzen Reisen, Bühne und Fotografie zu einer Einheit – im Staub, der die Spuren all unserer Geschichten bewahrt.
Neben seiner Arbeit als Schauspieler in über 80 Theaterproduktionen und Filmen hat Simeon Lyutakov eine beeindruckende Karriere als Fotograf aufgebaut. Er hat mehr als zehn Einzelausstellungen in Bulgarien (Sofia, Varna, Russe, Stara Zagora) gemacht, darunter „Nude“ (1995), „Vor der Bühne“ (2003), „The Pillow Man” (2004), „Family business, Art Kitch, Landscapes” (2005), „A COLLECTION” (2012), „Die verlorene Welt/ Der verlorene Mensch” (2015-2017) und „Theaterplakat” (2025). Im Ausland präsentierte er zwei Ausstellungen in Ägypten (2006 – „Tausendundeine Nacht“, „Tief in der Sahara“) und in Costa Rica (2013 – „A COLLECTION“).
---
Вход: свободен
Пътеките прерастват в пътища, пътищата – в шосета, магистрали, писти. Но рано или късно те отново те отвеждат до пътека. Ако се наведеш и видиш стъпките си в прахоляка, значи не просто пътуваш, а пътешестваш.
Прахолякът е навсякъде: в кратерите на вулканите, в пустините, по театралната сцена. Той е знак за движение, за срещи, за истории. Веднъж, край пътя, в Синай, под палещото слънце, написах с пръст върху задното стъкло на колата, не „Измий ме“, а „Изцапай ме още!“ – шкодата вече носеше петстотин километров пясък по стъклата. Час по-късно се гмурках в Червено море и учтиво молех бедуинските рибари да ми позволят да ги снимам.
С времето разбрах, че този прахоляк не е метафора – той е реалност, която следва всеки, който търси. Вечер го издухвах от камерата с малка синя помпичка, защото една прашинка върху матрицата, е по-страшна от всяка сценична треска.
Така пътуването, сцената и фотографията се срещнаха в едно – в прахоляка, който пази следите от всички наши истории.
Успоредно с актьорската си работа в над 80 театрални постановки и много филмови и телевизионнни продукции (напр. „Дзифт“, “Седем часа разлика”, “Дървото на живота”, „Дяволското гърло“), Симеон Лютаков развива впечатляваща фотографска кариера. Има повече от десет самостоятелни изложби в България (София, Варна, Русе, Стара Загора) сред тях са „Nude“ (1995), „Пред сцената“ (2003), „The Pillow Man“ (2004), „Family business, Art Kitch, Landscapes“ (2005), “A COLLECTION” (2012), “Изгубеният свят/ Изгубеният човек” (2015-2017), „Театрален плакат“ (2025). Извън страната представя две изложби в Египет (2006 – „Хиляда и една нощ“, „Дълбоко в Сахара“) и Коста Рика (2013- “A COLLECTION”).
You may also like the following events from Bulgarisches Kulturinstitut - BKI in Deutschland/ БКИ в Германия:
Also check out other
Arts events in Berlin,
Exhibitions in Berlin,
Theatre events in Berlin.