🇬🇷 Σας προσκαλούμε στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης φωτογραφίας The Fabric of a City.
Επιμέλεια: Κώστας Ιωαννίδης, Ελένη Μουζακίτη
Συμμετέχοντες: Τόνια Βιολάκη, Φλώρα Ζαφειράκη, Μαρία Ζυγομαλά, Παυλίνα Καλλίτση, Πάνος Καλτσάς, Δήμητρα Κίτσιου, Θεώνη Λειβαδίτη, Άννα Νενάδη, Τερψιχόρη Κουζούνη, Λίτσα Σπηλιωτοπούλου, Πηγή Ψημένου, Karin Elise Fajersson
🥂Εγκαίνια:
Τετάρτη 14 Μαϊου 2025 Ι 19:00 - 22:00 μ.μ.19:00 – 22:00
🗓️ Ημερομηνίες έκθεσης:
14 Μαϊου - 31 Μαϊου 2025
⏰ Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη – Παρασκευή | 13:00 – 20:00
Σάββατο | 12:00 – 16:00
"Στην έκθεση φιλοξενούνται δώδεκα φωτογραφικές σειρές με θέμα την πόλη του Βερολίνου. Οι εικόνες πραγματεύονται την πόλη με ένα πλήθος στρατηγικών ως προς τη μορφή και το μέσο. Η υφή, η ατμόσφαιρα, η γεύση και η αίσθηση της πόλης αναδεικνύονται μέσα από τα κολάζ που τόσο στενά συνδέονται με τα τεχνοϊστορικά ίχνη της μεσοπολεμικής πόλης, μέσα επίσης από τις ευθείες, ενίοτε και μετωπικές αντιμετωπίσεις της αρχιτεκτονικής, των ανθρώπων, των δρόμων και των περιχώρων της πόλης. Κοινός τόπος η ιστορία του Βερολίνου μέσα από τα αρχιτεκτονικά ρεύματα, μέσα από τα ίχνη της σε σημεία αναμενόμενα και αναπάντεχα, μέσα από τις προσωπικότητες που έζησαν εδώ κι η σκιά τους πλανιέται ακόμη σε κτίρια, πλατείες και στενά, μέσα από φιγούρες της κινηματογραφικής μυθοπλασίας που έχουν καταλήξει το ίδιο πραγματικές με τους ανθρώπους που συναντάς στα πάρκα και στις λίμνες. Το βαρύ, γκρίζο παρελθόν που η υφή και η αίσθησή του έχουν ποτίσει την υλικότητα της πόλης συνυπάρχει με το πολύχρωμο παρόν της. Η γερμανική πρωτεύουσα βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και σε μια ασταμάτητη διαδικασία επανεφεύρεσης του εαυτού της, διαδικασία που κάποιοι όπως ο Blixa Bargeld των Einstürzende Neubauten που έχει τραγουδήσει την πόλη πολλές φορές χλευάζουν με κάθε ευκαιρία.
Η ποιητική του σπαράγματος που ούτως ή άλλως προσιδιάζει στη γλώσσα του μέσου βρίσκεται πίσω από τις εικονοπλαστικές στρατηγικές που χρησιμοποιούνται στο σώμα αυτών των εργασιών. Η Άννα Νενάδη στο έργο Optics στέκεται κυρίως σε προσόψεις κατάφορτες με γκραφίτι και δίνει περισσότερο τους ρυθμούς της πόλης παρά κάποια άλλη πληροφορία. Για τη Δήμητρα Κίτσιου (Uncanny forgetfulness / Ιn Berlin with Walter Benjamin) η στρατηγική αυτή έχει και θεωρητικές καταβολές στο έργο του Βάλτερ Μπένγιαμιν. Οι αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια στο Βερολίνο της προσφέρουν τοπόσημα ως αφορμές για περιπλάνηση. H Φλώρα Ζαφειράκη στο Faint lines
μετατοπίζει τη διερευνητική της ματιά στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου παραπέμποντας σε ιστορικά -συλλογικά τραύματα εστιάζοντας τον φακό της σε λεπτομέρειες. Αντίστοιχα, η Karin Elisa Fajersson στο Remains of a Future Past με τη μέθοδο του κολάζ μεταξύ άλλων καταδύεται στη μνήμη της πόλης μέσω της μικροϊστορίας των σπαραγμάτων. Κολάζ χρησιμοποιεί και η Μαρία Ζυγομαλά στο έργο Splinters που δημιουργεί ένα πολυεπίπεδο οπτικό αφήγημα με στιγμιότυπα από διάφορες χρονικές στιγμές με το αρχειακό υλικό να παίζει εδώ σημαντικό ρόλο. Στον από μορφολογική άποψη αντίποδα των γεμάτων πτυχώσεων επιφανειών της Ζυγομαλά, οι επιφάνειες στο έργο της της Λίτσας Σπηλιοτοπούλου All The Beautiful παραπέμπουν στην μοντερνιστική καθαρότητα ενός κόσμου και μιας πτυχής της αρχιτεκτονικής ιστορίας της πόλης όπου το διακοσμητικό στοιχείο νοείται ως σχεδόν εγκληματική παρέκκλιση από τον φονξιοναλιστικό πουρισμό. Οι φωτογραφίες της Σπηλιοτοπούλου είναι επίσης τεκμήριο του σταδιακού εξευγενισμού και του γυαλίσματος της πόλης που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες δύο κυρίως δεκαετίες. Από την άλλη πάλι οι φωτογραφίες με σκηνές δρόμου του Πάνου Καλτσά στη φωτογραφική σειρά του Berlin Unscripted τεκμηριώνουν και μια άλλη πραγματικότητα, όχι τόσο επιμελημένη αυτή, λιγότερο πρόσοψη και περισσότερο καθημερινότητα. Μια ελάχιστα εξωραϊσμένη γωνία του Βερολίνου αγγίζει με τον φακό της και η Παυλίνα Καλλίτση στο Hochbunker Pallasstrasse. Το ακόμη και σήμερα δυσοίωνο, ογκώδες μπούνκερ στα σύνορα Κροιτσμπεργκ και Σενεμπεργκ πλέκεται σχεδόν αξεδιάλυτα με το τεράστιο συγκρότημα κατοικιών κυρίως μεταναστών από την Τουρκία και δείχνει εύγλωττα τις συνάψεις παρόντος και παρελθόντος που συγκροτούν ορισμένα από τα πλέον ενδιαφέροντα σημεία της πόλης. Η Τερψιχόρη Κουζούνη στο Lakeside euphoria moments και η Θεώνη Λειβαδίτη στο Berlin's Blue Veins παίρνουν τον ρόλο του πλάνητα και φωτογραφίζουν περιαστικές κυρίως περιοχές που συνδέονται με την αναψυχή των κατοίκων της μεγαλούπολης. Τα θέματά τους τα ίδια, οι αποστάσεις ωστόσο που κρατούν από τους ανθρώπους και το βλέμμα τους πάνω σε αυτούς είναι διακριτά. Κοντά αλλά και μακριά από μια άλλη άποψη βρίσκονται και οι εικόνες της Τόνιας Βιολάκη και της Πηγής Ψημμένου. Οι άνθρωποι της Ψημμένου στη σειρά I saw you ποζάρουν για τη φωτογράφο με αμεσότητα αφοπλιστική. Είναι το χρώμα και η ψυχή της πόλης. Η Βιολάκη στο έργο I can imagine anything φωτογραφίζει επίσης ανθρώπους αλλά με τον τρόπο που ο Βιμ Βέντερς κινηματογραφεί τους αγγέλους του στην εμβληματική του ταινία για τον «Ουρανό πάνω από το Βερολίνο» (Τα φτερά του Έρωτα). Στην ταινία που διαμόρφωσε τόσο καταλυτικά τον τρόπο που ακόμη και σήμερα βλέπουμε, νιώθουμε κι ακούμε την πόλη αυτή."
Κώστας Ιωαννίδης
Σχεδιασμός γραφιστικών: Αιμιλία Μπαλάσκα
We are pleased to invite you to the group photography show: The Fabric of a City curated by Kostas Ioannidis and Eleni Mouzakiti
Participating artists: Karin Elise Fajersson, Pavlina Kallitsi, Panos Kaltsas, Dimitra Kitsiou, Terpsichori Kouzouni,Theoni Leivaditi, Anna Nenadi, Pigi Psimmenou, Litsa Spiliotopoulou, Tonia Violaki, Flora Zafeiraki, Maria Zygomala
🥂 Vernissage:
Wednesday, May 14th | 19:00 – 22:00
🗓️ Exhibition Dates:
May 14 – May 31, 2025
Tuesday – Friday | 13:00 – 20:00
Saturday | 12:00 – 16:00
The exhibition features twelve photographic series on the city of Berlin. The images deal with the city in a variety of strategies in terms of form and medium. The texture, atmosphere, taste, and feel of the city are brought out in collages, which are closely linked to the art-historical traces of the interwar city, as well as in direct, sometimes frontal encounters with the city's architecture, people, streets, and surroundings. Common ground is the history of Berlin which emerges through the architectural currents, through its traces in both the expected and unexpected places, through the personalities who lived here and whose shadows still linger in buildings, squares and alleys, through figures of film fiction that have become as real as the people you meet in the parks and lakes. The heavy, grey past whose texture and feel have impregnated the materiality of the city coexists with its colourful present. The German capital is in constant motion and in an unstoppable process of reinventing itself, a process that people like Blixa Bargeld of the band Einstürzende Neubauten, who has sung about the city many times, mock at every opportunity.
The poetics of fragmentation, which always suits the language of the medium, lies behind the iconoplastic strategies used in the body of these works. Anna Nenadi in her series Optics mostly stands on graffiti-covered facades, conveying the rhythms of the city more than any other information. For Dimitra Kitsiou (Uncanny forgetfulness / Ιn Berlin with Walter Benjamin), this strategy is also crucial because it has its theoretical origins in the work of Walter Benjamin. His memories of his childhood in Berlin offer her landmarks as occasions for wandering. Flora Zafiraki in her work Faint lines shifts her investigative gaze to the Cold War era, referring to historical-collective traumas by focusing her lens on details. Similarly, Karin Elisa Fajersson in her work Remains of a Future Past delves into the memory of the city through the micro-history of fragments, using, among other things, the collage method. Collage is also used by Maria Zygomala in Splinters, who creates a multi-layered visual narrative with snapshots from different moments in time, in which archival material plays an important role. In the morphological counterpoint of Zygomala's surfaces full of folds, Litsa Spiliotopoulou's surfaces in All The Beautiful refer to the modernist purity of a world and to an aspect of the city's architectural history in which the decorative element is understood as an almost criminal deviation from functionalist purism.
On the other hand, Panos Kaltsas' photographs of street scenes in his series Berlin Unscripted document a different reality, less elaborate, less façade and more everyday life. Pavlina Kallitsis's lens in her series Hochbunker Pallasstrasse also touches a barely gentrified corner of Berlin. The still ominous, massive bunker on the border of Kreuzberg and Schöneberg intertwines almost inextricably with the huge housing complex of mainly Turkish immigrants and eloquently shows the connections between present and past that make up some of the most interesting parts of the city. Terpsichore Kouzouni (Lakeside euphoria) and Theoni Livaditi in Berlin's Blue Veins take on the role of the flaneur, photographing mainly suburban areas associated with the recreation of the inhabitants of the metropolis. Their subjects are the same, but the distances they keep from the people and their gaze on them are distinct. Close but also far from another point of view are the images of Tonia Violaki and Pigi Psimmenou. The people of Psimenou in her series of portraits I saw you pose for the photographer with a disarming immediacy. They are the colour and the soul of the city. Violaki in her project I can imagine anything also photographs people but in the way that Wim Wenders films his angels in his iconic film about the “Sky over Berlin” (“Wings of Desire”). In the movie that so catalytically shaped the way we still see, feel and hear this city today”.
Kostas Ioannidis
fb banner graphic design: Aimilia Balaska
Also check out other Entertainment events in Athens, Exhibitions in Athens, Arts events in Athens.
