𝗞𝗼𝗳𝗺𝗮𝗻. 𝗣𝗼𝗱𝘄ó𝗷𝗻𝗲 𝘄𝗶ą𝘇𝗮𝗻𝗶𝗲
Premiera: 10 kwietnia 2025
Najbliższe pokazy: 30, 31 stycznia oraz 1 lutego 2026
31 stycznia oraz 1 lutego 2026 — napisy EN
Czas trwanie: 2 h 15 minut (bez przerwy)
Spektakl dla widzów 16+
Ostrzeżenia dot. treści: temat wojny, wulgaryzmy, papierosy, seks, nagość, temat śmierci samobójczej, opisy przemocy w tym przemocy wobec dzieci
Reżyseria: Katarzyna Kalwat
Obsada: Maria Maj, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Maja Ostaszewska, Jacek Poniedziałek oraz Emilia Mytkowska i Katarzyna Duda
Tekst: Janusz Margański, Monika Muskała
Sceniczne opracowanie tekstu: Monika Muskała
Scenografia: Zbigniew Libera
Muzyka: Wojtek Blecharz
Reżyseria światła, zdjęcia do filmu: Marcin Koszałka
Kostiumy: Katarzyna Kalwat, Saskia Hellmann
Konsultacja choreograficzna: Igor Shugaleev
Opracowanie architektoniczne koncepcji scenografii i jej realizacja wizualna: Saskia Hellmann
Instrumentalistka: Kamila Wąsik-Janiak/Katarzyna Duda
Inspicjentka: Marta Śmierzchalska
Asystentka reżyserki: Maja Wisła-Szopińska
oraz ► zespół teatru
Koprodukcja: Nowy Teatr, Festiwal Nowe Epifanie/Centrum Myśli Jana Pawła II
Sarah Kofman – francuska filozofka, eseistka, profesorka Sorbony, związana z nurtem dekonstrukcjonizmu – była bliską współpracowniczką Jacques’a Derridy i Gilles’a Deleuze’a. Jednak mimo imponującego dorobku naukowego obejmującego filozofię, sztukę, psychoanalizę, literaturę i feminizm, nigdy nie zdobyła należnego jej miejsca w gronie najwybitniejszych postaci światowej filozofii.
Analizując dzieła uznanych filozofów i poszukując w nich tego, co zostało stłumione, Kofman żartobliwie mówiła, że jej biografia to w istocie bibliografia. Ważnym elementem jej pracy był jednak pionierski gest wprowadzenia kobiecej perspektywy do wielkich, męskocentrycznych systemów filozoficznych.
Kofman napisała wiele książek i niezliczone artykuły, ale dopiero pod koniec życia odważyła się opowiedzieć o sobie. O swoim dzieciństwie, rozpiętym między dwiema ulicami i dwiema matkami: biologiczną, żydowskiego pochodzenia, oraz przybraną, Francuzką, u której ukrywała się podczas wojny. To symboliczne „krążenie” między rue Ordener – kojarzoną z jej żydowską tożsamością, a rue Labat – związaną z procesem asymilacji, stało się źródłem jej wewnętrznego konfliktu tożsamościowego. Kofman, już jako dorosła filozofka, opisała swoje doświadczenia z dystansem, jaki zdobyła wobec przeszłości. Sztuczna, wytworzona na lata tożsamość nie tylko pozwoliła jej przetrwać wojnę i uniknąć śmierci, ale także umożliwiła refleksję nad tym, co najgłębiej tkwiło w jej własnym „ja”.
Zjawisko autokreacji, rozważane zarówno jako temat w sztuce, jak i jako mechanizm przemian społecznych, stanowi klucz do zrozumienia uwarunkowań postmedialnego społeczeństwa. Otwiera przestrzeń do analizy tego, co jawne i co ukryte. Być może właśnie na to wskazuje Kofman w swoim ostatnim eseju „Lekcja anatomii”, sugerując, że wyuczone schematy widzenia w sztuce odciągają nas od tego, co autentycznie bolesne i zmuszają do skupienia się na tym, co umowne i łatwiejsze do zniesienia. Pozorne mechanizmy odsłaniania mogą w rzeczywistości działać jako nieświadoma strategia ukrywania. Przyglądając się osobistej historii Kofman, powinniśmy zadać sobie pytanie: na co właściwie patrzymy i kogo tak naprawdę widzimy?
fot. Bartek Warzecha / bartekwarzecha.com
identyfikacja wizualna: Kuki Iwański
You may also like the following events from Nowy Teatr:
Also check out other
Arts events in Warsaw,
Literary Art events in Warsaw.
