Teatr tańca, nowa choreografia i działania performatywne często posługują się językiem hermetycznym – tworzonym z perspektywy środowiska artystycznego i na jego potrzeby. Tym samym zamykamy się w komunikacyjnych bańkach, a nierzadko tworzymy nowe – wewnątrz własnych praktyk. Jak przełożyć interdyscyplinarność tych działań na wieloznaczny, ale przede wszystkim zrozumiały komunikat? Jakie aspekty warto akcentować w opisie sztuki performatywnej? Czy przestrzenie takie jak teatr tańca czy nowa choreografia posiadają własny język – i na ile powinien on pozostać autonomicznym środkiem wyrazu, niezależnym od narzędzi promocji i wymogów dostępności?
To tylko niektóre z zagadnień, które chcemy poruszyć – jako osoby zaangażowane w sztuki performatywne zarówno od strony komunikacji, promocji i produkcji, jak i z perspektywy artystycznej oraz wykonawczej. Zastanowimy się nad wyzwaniami komunikacyjnymi w tych obszarach, nad tym, jak mówić i pisać o tańcu oraz choreografii, a także jak dostosowywać język przekazu do zróżnicowanych grup odbiorców – zwłaszcza w rzeczywistości, w której działalność artystyczna w dużej mierze opiera się na finansowaniu publicznym. Będziemy mówić, słuchać, dyskutować.
👩🏫 Przewodniczką wokół tych zagadnień oraz autorką wystąpienia – punktu wyjścia do dyskusji wokół komunikacji w sztuce – będzie Izabela Zawadzka, doświadczona menedżerka kultury, producentka wydarzeń performatywnych, zajmująca się promocją i produkcją wydarzeń choreograficznych i ruchowo-tanecznych, a także pisaniem wniosków.
Spotykamy się 24 czerwca (wtorek) o godz. 12.00 w sali edukacyjnej Cricoteki (ul. Nadwiślańska 2/4).
🟢 O projekcie
Projekt stypendialny „Zrozumieć język – pokazać sztukę” wyrasta z potrzeby dostrzeżonej podczas pracy nad komunikacją i produkcją w obszarze sztuki. Zarówno odbiorcy, jak i sama materia artystyczna stają się coraz bardziej zróżnicowani. Kultura przestaje mieścić się w sztywnych ramach podziałów dyscyplinarnych, a nasze społeczeństwo nabiera charakteru międzynarodowego i międzykulturowego. Jednocześnie coraz wyraźniej zaznaczają się różnice pokoleniowe. Wszystko to sprawia, że zmienia się język, którym się posługujemy – zarówno ten właściwy światu sztuki, często kierowanej do wąskiego grona odbiorców, jak i ten używany w codziennej komunikacji. W jaki sposób te dwa światy mogą – i powinny – ze sobą współistnieć?
Spotkanie zakłada rozpoczęcie dyskusji wokół kształtu języka w obrębie szeregu dyscyplin artystycznych: teatru, sztuki i kultury wizualnej, sztuki współczesnej oraz sztuki performatywnej, w tym w tańca, choreografii, performansu, sztuki interdyscyplinarnej. Wierzę, że każda dziedzina ma swoje uwarunkowania i należy o nich rozmawiać oddzielnie. Rezultatem tych spotkań będzie publikacja. Jej celem jest wyznaczenie szeregu dobrych praktyk w zakresie tworzenia tekstów, zarówno od strony językowej, jak i organizacyjnej – oraz ich przedstawienie szerokiemu gronu odbiorców, w szczególności kadrze zarządzającej oraz osobom działającym w obszarze promocji, marketingu, edukacji, produkcji, dostępności, itd. w instytucjach kultury.
Projekt realizowany w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
