Η επίθεση είναι ολομέτωπη, αλλά... κι εμείς είμαστε παντού
Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την ολόπλευρη επίθεση στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία με σκοπό την ένταση της εκμετάλλευσης και την περαιτέρω συρρίκνωση των όποιων λαϊκών και δημοκρατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει. Ο κόσμος γύρω μας φλέγεται: Από τη Γάζα ως την Ουκρανία, από τα Πανεπιστήμια ως τους χώρους επισφαλούς εργασίας, από τα στρατόπεδα μεταναστών ως τα εργατικά σπίτια, από τις πλατείες της Ευρώπης ως τους δρόμους της Αθήνας, η ιστορία δεν τελείωσε...μας καλεί να διαλέξουμε πλευρά.
Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, με τις πλάτες των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ξεγυμνώνει τη βαθιά βαρβαρότητα ενός συστήματος που δεν διστάζει να θυσιάσει χιλιάδες για να συνεχίσει να κυριαρχεί. Η συναίνεση στον αφανισμό των Παλαιστινίων είναι οπισθοχώρηση από τις βασικές αξίες που κατέκτησε η ανθρωπότητα με το αίμα των λαών που χύθηκε στον αγώνα κατά του ναζισμού και της αποικιοκρατίας. Η επιστροφή του Τραμπ, που φουσκώνει τα πανιά της ακροδεξιάς ξανά στην Αμερική, συντονίζεται με την προσπάθεια φασιστικοποίησης στην Ευρώπη. Έπειτα από 80 χρόνια, τα ίδια μαύρα κοράκια επιχειρούν να ξαναπετάξουν πάνω από τις κοινωνίες μας.
Στην Ελλάδα του 2025, τίποτα δεν είναι "ουδέτερο":
- Ακόμα και την ώρα που το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία, η κυβέρνηση επιμένει να εντείνει την στρατηγική συμμαχία μαζί του, μια πολιτική που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Μαζί με τα πρόθυμα ΜΜΕ επιχειρούν να ξεπλύνουν το κράτος- δολοφόνο ενώ ταυτόχρονα οι business με το ισραηλινό κεφάλαιο, ειδικά στο real estate και στην πολεμική βιομηχανία (εξαγορά ΕΛΒΟ, Elbit Systems στην 120 ΠΕΑ Καλαμάτας, data center στη Λάρισα), τροφοδοτούν με κεφάλαια την πολεμική μηχανή του Ισραήλ.
- Η ακρίβεια λεηλατεί τα λαϊκά νοικοκυριά και η στέγη γίνεται προνόμιο αντί για δικαίωμα.
- Οι φοιτητές χτυπιούνται στους δρόμους και στα πανεπιστήμια, τα οποία αστυνομοκρατούνται. Η "αριστεία" δεν είναι αρκετά καλή αν έχει αντίθετη άποψη.
- Οι εκπαιδευτικοί στοχοποιούνται και διώκονται επειδή αντιστέκονται στην κατηγοριοποίηση και υποβάθμιση των σχολείων, που φέρει το παραπλανητικό όνομα “αξιολόγηση”.
- Στο μεταναστευτικό κυριαρχούν όροι εξόντωσης, τόσο με τα push-backs όσο και με το καινούργιο ρατσιστικό “μεταναστευτικό” νομοσχέδιο. Η Πύλος δεν ήταν ατύχημα, ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
- Οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται ακόμα στις φυλακές, ακόμα και χωρίς στοιχεία, γιατί τόλμησαν να σηκώσουν το κεφάλι.
- Η εκκλησία και οι μηχανισμοί της εμπλέκονται ενεργά στο ξαναγράψιμο της ιστορίας και στον εκφασισμό της κοινωνίας, παίζοντας και τον ρόλο του μεγάλου Λογοκριτή.
- Το κράτος φασιστικοποιείται: καταστολή, παρακολουθήσεις, συλλήψεις, αστυνομία παντού.
- Το ΕΣΥ καταρρέει και τα χρήματα κατευθύνονται, απροκάλυπτα πια, στους ιδιώτες.
- Η διάλυση των δημόσιων δομών, η ιδιωτικοποίησή τους και η καταστολή μαζί με τη δολοφονία χαρακτήρα των διαφωνούντων αναδεικνύονται σε ταιριαστές λύσεις σε όποιο πρόβλημα ανακύψει.
- Η δικαστική εξουσία αγκαλιά με το «επιτελικό κράτος» συγκαλύπτουν τα κρατικά εγκλήματα και τα κυβερνητικά σκάνδαλα την ίδια στιγμή που βάζουν στο στόχαστρο τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και κάθε διαφορετική φωνή. Η δικαιοσύνη παραμένει ζητούμενο που κατακτιέται με τους αγώνες των από κάτω.
- Το έγκλημα στα Τέμπη αποδεικνύει πόσο μικρή θεωρούν την αξία της ανθρώπινης ζωής των μη προνομιούχων. Πόσο κοστολόγησαν την ανθρώπινη ζωή οι υπουργοί που χάρισαν εκατομμύρια στους εργολάβους και την Hellenic Train χωρίς να «δίνουν δεκάρα» για την ασφάλεια των επιβατών; Η συγκάλυψη και η απαξίωση της μνήμης των νεκρών δείχνουν την περιφρόνηση για όσες και όσους μας θεωρεί αναλώσιμους ένα καθεστώς που προστατεύει το κέρδος και τσακίζει την αλήθεια.
Απέναντι σε όλα αυτά όμως, δεν είμαστε θεατές. Είμαστε παρούσες και παρόντες. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην απαράδεκτη στήριξη και συμμαχία της ελληνικής κυβέρνησης στο κράτος- τρομοκράτη του Ισραήλ. Στεκόμαστε στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων και των επιζώντων του εγκλήματος των Τεμπών και αγωνιζόμαστε μαζί τους για Δικαιοσύνη. Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη έδειξαν ότι ο λαός αγωνιά και δεν εφησυχάζει.
Οι αγώνες μας μπορούν να είναι νικηφόροι: οι δολοφόνοι του Μάγγου παραπέμπονται για βασανιστήρια, 17 Λιμενικοί διώκονται με κακουργηματικές κατηγορίες για το έγκλημα στην Πύλο, η Χρύσα Χοτζόγλου επιστρέφει στην εργασία της, οι διώξεις για τις «απαγορευμένες» διαδηλώσεις επί Covid καταρρέουν η μία μετά την άλλη, τα μέλη του Ρουβίκωνα αθωώθηκαν για το πανό με τη λέξη «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» που ανάρτησαν στα γραφεία της Hellenic Train
Ο αγώνας συνεχίζεται. Οι φοιτητές υψώνουν ανάστημα. Οι εργάτες απεργούν. Οι γυναίκες παλεύουν ενάντια στη βία και την πατριαρχία. Οι μετανάστες σπάνε τη σιωπή. Οι λαοί του κόσμου απαιτούν ελευθερία, δικαιοσύνη, ζωή.
Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κατάληψη και πορεία, η ελπίδα δεν έρχεται από τα πάνω. Χτίζεται από τα κάτω, με αντίσταση, με αλληλεγγύη, με οργάνωση.
Δεν μας τρομάζουν – μας εξοργίζουν.
Δεν ξεχνάμε – οργανωνόμαστε
Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Καμία συνεργασία με το κράτος- δολοφόνο
Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας
Αλληλεγγύη – Οργάνωση – Αντεπίθεση.
