METAMORFICZNA SCENA – EXUBERANT w Instytucie Cybernetyki Sztuki. wystawa indywidualna Marka Rogulskiego w ICS
MAREK ROGULUS ROGULSKI, wystawa, instalacje, Steerage - performans na otwarciu.
Otwarcie wystawy: 18.10.2025, godzina 18:30 - PLAC, (między budynkami A i B)
Organizacja: Fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, we współpracy z Galerią Spiż 7, MuesseuM, AHE, EpiFiPiPsi.
Wystawę zrealizowano ze środków Miasta Gdańska w ramach Gdańskiego Stypendium Kulturalnego Fundusz Twórczy.
Przedmiotem stypendium jest realizacja wystawy sztuki współczesnej, pt: METAMORFICZNA SCENA – EXUBERANT w Instytucie Cybernetyki Sztuki.
Punktem wyjścia dla jej realizacji jest refleksja nad procesem formowania i wytwarzania „narzędzi kulturowych” niezbędnych dla formowania współczesnej wypowiedzi artystycznej. Owe „narzędzia” mogą być rozumiane rozmaicie - począwszy od organizacji praktycznych atrybutów wystawowych rozumianych jako swoista „scena” dla prezentacji i działań, poprzez wymiar społeczny owych sytuacji aż po problem wydzielonych jednostek czasu i przestrzeni, który to problem odsyła nas w stronę bardziej ogólnych rozważań w wymiarze tak kosmologicznym jak i filozoficznym. Jest to bowiem pytanie o aktualne urzeczywistnianie człowieczeństwa.
Ograniczenia, wynikające z procesów naturalnych (biologia, ewolucja) nie zostały nadane w wyniku jakiegoś racjonalnego procesu. Według Noblisty M. Levina „teraz (dzięki wiedzy i technologii) możemy uczestniczyć w tym procesie twórczym”. To z kolei implikuje pytania o to, jakie wartości okażą się w tym kontekście rozwojowym najważniejsze. Co rozumiemy jako bycie człowiekiem?
Owa tytułowa „metamorficzna scena” jest zatem odwołaniem się do procesu przeobrażania zachodzącego gwałtownie. Scena – rozumiana może być w wielorakim sensie- jako wydzielona przestrzeń; jako fraza kompozycyjna jednoczącą czas, miejsce i akcję; wreszcie jako jednostka segmentacji utworu dramatycznego. Owa spontaniczna natura aktu twórczego wyraża się ostatnim członem tytułu wystawy. Exuberant oznacza bowiem spontaniczność i żywiołowość. Ludzka perspektywa uczestnictwa wyraża się także więc poprzez performatywny wymiar bezpośredniego doświadczenia ale i poprzez zdolność do kalibrowania rzeczywistości poprzez założenia, które niezbędne są do tego aby mogły powstawać nowe „narzędzia kulturowe”.
Formowanie dzieła jest zatem w pierwszej kolejności formowaniem narzędzi niezbędnych dla jego stworzenia. Jest to swoista „pre-formacja” dzieła sztuki.
Marek Rogulski TNS / ICS / AHE 2025
all rights reserved
