(english bellow)
Συναυλία Ινδικής Κλασικής Μουσικής – Dhrupad
Σας προσκαλούμε σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση γνωριμίας με την αρχαιότερη μορφή της ινδικής κλασικής μουσικής, την Dhrupad.
Η βραδιά θα περιλαμβάνει τους ήχους της Rudra Veena, ενός από τα αρχαιότερα έγχορδα της Ινδίας, και του Pakhawaz, πρόγονου της Tabla.
Μέσα από τον συνδυασμό μελωδίας (Raga) και ρυθμού (Tala), οι συμμετέχοντες θα ζήσουν μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία με διαλογιστικό και θεραπευτικό χαρακτήρα.
Μια εμπειρία όπου ο ήχος και ο ρυθμός γίνονται διαλογισμός, θεραπεία και εσωτερικό ταξίδι.
Νεκτάριος Μητριτσάκης : Rudra Veena
Nikhil Ghorpadkar : Pakhawaz
Κοστος 10ε.
Περιγραφή εκδήλωσης.
Μια βραδιά αφιερωμένη στην αρχαιότερη μορφή της ινδικής κλασικής μουσικής, την Dhrupad – την τέχνη όπου ο ήχος γίνεται γιόγκα, γνωστή ως Nada Yoga.
Στο κέντρο της εμπειρίας βρίσκονται δύο ιερά όργανα: η Rudra Veena, το αρχέγονο έγχορδο που θεωρείται μήτρα πολλών σύγχρονων οργάνων όπως το Sitar, και το Pakhawaz, ο πρόγονος της Tabla και καρδιά του ρυθμού.
Μέσα από τους κυματισμούς του ήχου (Raga) και τις παλμικές δονήσεις του ρυθμού (Tala), ξεδιπλώνεται ένα μουσικό ταξίδι που ξεπερνά την ψυχαγωγία· ένα βίωμα διαλογιστικό, βαθιά θεραπευτικό, ικανό να ακουμπήσει την ψυχή και να φέρει γαλήνη στον νου.
Η μουσική αυτή δεν ζητά καμία προϋπάρχουσα γνώση· μόνο έναν ανοιχτό νου και καρδιά. Τα οφέλη της γίνονται αισθητά σαν απαλό άγγιγμα στα ενεργειακά κέντρα του σώματος, σαν ρεύμα εσωτερικής θεραπείας που μας συνδέει με την εσωτερική σιωπή.
Ο ήχος εδώ δεν είναι μόνο μελωδία· είναι δάσκαλος, πύλη σε κοσμικούς νόμους, μονοπάτι πνευματικής εξέλιξης.
Η συμμετοχή μπορεί να είναι καθιστή, ξαπλωτή ή να εκφραστεί μέσα από ελεύθερη κίνηση, εκεί όπου ο ρυθμός καλεί το σώμα.
Μουσικά όργανα.
Rudra Veena
Η Rudra Veena είναι ένα από τα αρχαιότερα όργανα που εισήχθησαν στην ινδική κλασική μουσική.
Το όνομα «Rudra» είναι ένα από τα επίθετα του θεού Shiva και έτσι «Rudra Veena» σημαίνει «η Veena αγαπητή στον Shiva».
Η ινδική μυθολογία αναφέρει ότι ο Shiva δημιούργησε το έγχορδο αυτό όργανο, εμπνευσμένος από την ομορφιά της συζύγου του, Parvati.
Γλωσσολογικά, το όνομα Rudra θεωρείται επίσης συγγενές με την περσική λέξη rud, που σημαίνει «χορδές».
Ο Ravana, μυθικός βασιλιάς και μουσικός, φημιζόταν ως δεξιοτέχνης της Rudra Veena και λέγεται ότι τη χρησιμοποιούσε για να λατρεύει τον Shiva.
Η Rudra Veena συμβολίζει το ινδικό ήθος σε ολόκληρη την υποήπειρο και θεωρείται το μόνο ακουστικό έγχορδο ικανό να παράγει τον ήχο Om, την απόλυτη πραγματικότητα. Γι’ αυτό και αποκαλείται «η μητέρα όλων των εγχόρδων».
Σήμερα το όργανο παίζεται σπάνια. Η στενή του σύνδεση με τον Shiva το έκανε ιδιαίτερα αγαπητό σε γιόγκι και ασκητές, οι οποίοι το προσεγγίζουν ως τελετουργία και διαλογισμό. Ο ήχος του θεωρείται ότι καθαρίζει και γαληνεύει τον νου, ανυψώνοντας τη συνείδηση τόσο του μουσικού όσο και του ακροατή.
Παρά την ιστορική του σημασία, η Rudra Veena βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα εξαφάνισης, με ελάχιστους πλέον δεξιοτέχνες. Η εκμάθησή της απαιτεί ισόβια αφοσίωση και αυστηρή πειθαρχία. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ανανεωμένο ενδιαφέρον από διεθνές κοινό, που αναζητά πιο πνευματικές και βαθιές εμπειρίες.
Η μουσικοθεραπεία και οι σύγχρονες πρακτικές γιόγκα έχουν εντάξει τον ήχο της για την ανακούφιση από το στρες και το άγχος. Η Rudra Veena ξεχωρίζει για τον βαθύ, ηχηρό και διεισδυτικό της ήχο, που την καθιστά το κύριο όργανο έκφρασης της μουσικής Dhrupad και του Alap.
Pakhawaz
Το Pakhawaz είναι το παραδοσιακό κρουστό όργανο που συνοδεύει το ύφος Dhrupad στην ινδική κλασική μουσική, ενώ χρησιμοποιείται περιστασιακά και σε άλλες μουσικές και χορευτικές παραστάσεις. Ο ήχος του είναι χαμηλός, μειλίχιος και πλούσιος σε αρμονικές.
Με περσική επιρροή μετά τον 15ο αιώνα, το όργανο έλαβε το όνομα Pakhawaz. Κάποιοι θεωρούν ότι προέρχεται από τον συνδυασμό των λέξεων pakshe vadya, ενώ άλλοι από το περσικό «pakh awaz», που σημαίνει «απαλός ήχος».
Το Pakhawaz επικράτησε ως το βασικό κρουστό της βόρειας Ινδίας, ενώ το mridangam πήρε την αντίστοιχη θέση στο νότιο σύστημα. Παρόλο που ο όρος mridang χρησιμοποιήθηκε ιστορικά και για το Pakhawaz, σήμερα η τρέχουσα ονομασία είναι αυτή που κυριαρχεί.
Παραμένει το κύριο κρουστό στο ύφος Dhrupad, συνοδεύοντας τόσο το τραγούδι όσο και την ορχηστρική μουσική, μαζί με όργανα όπως η Veena, το Rabab, το Sursringar και το Surbahar.
Βιογραφικα.
Νεκτάριος Μητρίτσακης.
Ο Νεκτάριος Μητριτσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Χανιά της Κρήτης.
Μέσα από την επαφή του με τη φύση και τη στενή σχέση του με τη μουσική, εκδήλωνε κάθε ανησυχία και αναζήτηση της ψυχής του.
Στην ηλικία των 25 αποφασίζει να ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική. Μέσα από αναζητήσεις στη ροκ, τη τζαζ, το μπλουζ και στην παραδοσιακή μουσική της Κρήτης, το 1995, ακούγοντας μια συναυλία ινδικής κλασικής μουσικής, ένιωσε ένα έντονο κάλεσμα, που τον οδήγησε να ταξιδέψει στην Ινδία και να επιστρέψει με ένα Σιτάρ.
Ξεκινώντας τα πρώτα του μαθήματα με τον Ross Daly, ήρθε σε επαφή με διάφορα μουσικά όργανα όπως το Σιτάρ, Σάζι, Λύρα και Λαούτο. Από το 1998 και για περίπου 12 χρόνια έζησε μεγάλα διαστήματα στο Βαράνασι της βόρειας Ινδίας, μαθητεύοντας στο Σιτάρ και Σουρμπαχάρ (μπάσο σιτάρ) με τον Rabindra Narayan Goswami.
Εκεί είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σημαντικούς μουσικούς της παράδοσης, να συμμετάσχει σε φεστιβάλ όπως η Dhrupad Mela στο Βαράνασι και να εμβαθύνει στη μαθητεία με τον δάσκαλό του, ακολουθώντας την παραδοσιακή σχέση Guru-Shishya. Παράλληλα, απέκτησε πτυχίο στο Σιτάρ από το Prayag Sangit Samiti στο Αλάχαμπαχ.
Αναζητώντας ισορροπία σώματος και πνεύματος, ασχολήθηκε με τη Βεδική αστρολογία, την πρακτική της Αστάνγκα γιόγκα και τη μέθοδο διαλογισμού Vipassana, που αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς του.
Με πρότυπο από την αρχή τη μουσική παράδοση του Dhrupad, ήρθε σε επαφή με τη Rudra Veena, μαθητεύοντας και εμβαθύνοντας με τον Bahauddin Dagar, διαδικασία που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Συνεχίζοντας να ταξιδεύει στην Ινδία κατά διαστήματα, σήμερα ζει στην Κρήτη, όπου μοιράζεται τη γνώση και την εμπειρία του διδάσκοντας γιόγκα και μουσική.
Μέσα από τις συναυλίες του, ο ακροατής μπορεί να βιώσει το ταξίδι της ψυχής μέσα από τον ήχο, να νιώσει τη γαλήνη και την ομορφιά που προσφέρει η μουσική, που γίνεται ένας στενός φίλος στο πνευματικό μονοπάτι.
Nikhil Ghorpadkar.
Ο Nikhil Ghorpadkar είναι ένας διακεκριμένος μουσικός του Pakhawaz από την Pune της Ινδίας. Την τελευταία δεκαετία έχει μαγέψει κοινά σε όλη τη χώρα και έχει εμφανιστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ανήκει σε μια λαμπρή, αδιάσπαστη παράδοση μουσικών και μαέστρων του Pakhawaz. Η μουσική του κληρονομιά ξεκινά από τον αείμνηστο πρόγονό του Pandit Shankar Bhaiyya (Ghorpadkar) και φτάνει έως τον παγκοσμίως γνωστό Pandit Vasantarao Ghorpadkar. Σήμερα, ο Nikhil εκπροσωπεί με συνέπεια και ζωντάνια την παράδοση των προπατόρων του, μέσα στη μουσική παράδοση της Panse Gharana.
Η μητρική πλευρά του πατέρα του συνδέεται επίσης με εξέχοντες μουσικούς που υπήρξαν αυλικοί μουσικοί των πανίσχυρων Peshwas. Παράλληλα, έχει διευρύνει τους μουσικούς του ορίζοντες μέσω της παράδοσης του Kudau Singh Gharana, μαθητεύοντας υπό τον αείμνηστο Ramakant Pathak από το Lucknow.
Ο Nikhil είναι καλλιτέχνης εμπνευσμένος από το Indian Council for Cultural Relations (ICCR) και καλλιτέχνης του All India Radio. Διδάσκει στο Lalit Kala Kendra της Pune και στη σχολή παραστατικών τεχνών Bharati Vidyapeeth, ενώ έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία εργαστήρια και master classes σε σχολεία, πανεπιστήμια και οργανισμούς, όπως η Σχολή Καλών και Παραστατικών Τεχνών, το Ινστιτούτο Κινηματογράφου και Τηλεόρασης της Ινδίας (FTII) και το Τμήμα Μέσων & Επικοινωνίας.
Έχει εμφανιστεί με επιτυχία τόσο στην Ινδία όσο και στο εξωτερικό, κατακτώντας το όργανο τόσο ως σολίστας όσο και ως συνοδός. Επιπλέον, έχει συνεργαστεί με μουσικούς και καλλιτέχνες διεθνώς στη σκηνή πειραματικής μουσικής.
Nada Samudra.
“A Meditative Journey Through the Timeless Ocean of Sound”
A touch of sound, a wave of rhythm;
the Rudra Veena and the Pakhawaz meet,
weaving a dialogue between silence and the breath of the world.
This musical journey is not mere listening.
It is a meditation that becomes light,
a secret gateway opening into the inner space,
where the unspoken and the hidden quietly emerge.
The music—at times lyrical and fragile, at times deep and resonant—
does not simply entertain;
it invites, it calls,
to a meditative voyage across the waves of sound and soul.
And while the seasoned listener may sink even deeper,
even one who encounters this sound for the first time
feels the healing, the beauty, the secret stillness
that the music bestows.
Event Description
An evening dedicated to the most ancient form of Indian classical music, Dhrupad – where sound itself becomes yoga, known as Nada Yoga.
At the heart of the experience are two sacred instruments: the Rudra Veena, the primordial stringed instrument and ancestor of the Sitar, and the Pakhawaz, the forerunner of the Tabla and pulse of rhythm.
Through the waves of sound (Raga) and the pulsations of rhythm (Tala), unfolds a musical journey beyond entertainment – a meditative, deeply healing experience that touches the soul and brings serenity to the mind.
This music requires no prior knowledge, only an open mind and heart. Its benefits can be felt as a gentle awakening of the body’s energy centers, as a subtle therapy flowing within, leading us into inner stillness.
Here, sound is not merely melody; it is a teacher, a gateway to universal laws, a path of spiritual unfolding.
Participation may be seated, lying down, or expressed through free movement, wherever rhythm invites the body to flow.
Musical Instruments.
Rudra Veena
The Rudra Veena is one of the earliest instruments introduced into Indian classical music.
The name “Rudra” is an epithet of the god Shiva, and thus Rudra Veena means “the Veena beloved of Shiva.”
According to Indian mythology, Shiva created this stringed instrument, inspired by the beauty of his consort, Parvati.
Linguistically, Rudra is also thought to derive from the Persian word rud, meaning “string.”
Ravana, the mythical king and musician, was famed as a virtuoso of the Rudra Veena and is said to have used it in his worship of Shiva.
The Rudra Veena symbolizes Indian ethos throughout the subcontinent and is regarded as the only acoustic stringed instrument capable of producing the sound of Om, the ultimate reality. It is therefore called “the mother of all stringed instruments.”
Today, this ancient instrument is rarely played. Its deep connection with Shiva made it highly valued among yogis and ascetics, who approach it as both ritual and meditation. Its sound is believed to purify and calm the mind, elevating the consciousness of both the musician and the listener.
Despite its historical significance, the Rudra Veena is now on the verge of extinction, with only a few practitioners remaining. Mastery requires lifelong dedication and discipline. Yet, in recent years, renewed interest has emerged from an international audience seeking profound spiritual experiences.
Sound therapy and modern yoga practices have also embraced the Rudra Veena for stress and anxiety relief. Its deep, resonant, and penetrating tone makes it the principal instrument of Dhrupad music and the Alap.
Pakhawaz
The Pakhawaz is the traditional percussion instrument most commonly associated with the Dhrupad style of Indian classical music, though it is occasionally used to accompany other musical and dance performances. Its tone is deep, gentle, and rich in harmonics.
Influenced by Persian culture after the 15th century, it was named Pakhawaz. Some scholars trace the name to the combination of the words pakshe vadya, while others derive it from the Persian pakh awaz, meaning “soft sound.”
The Pakhawaz became the primary percussion instrument in northern India, while the mridangam assumed that role in the southern system. Although the term mridang was historically used for this drum in both texts and poetry, today the name Pakhawaz is standard.
It remains the principal percussion accompanying Dhrupad music, both vocal and orchestral, alongside instruments such as the Veena, Rabab, Sursringar, and Surbahar.
Biography.
Nektarios Mitritsakis was born and raised in Chania, Crete.
Through his connection with nature and his close relationship with music, he expressed every inner restlessness and search of the soul.
At the age of 25, he decided to dedicate himself seriously to music. After exploring rock, jazz, blues, and the traditional music of Crete, in 1995 he attended a concert of Indian classical music that stirred a profound calling within him, leading him to travel to India and return with a Sitar.
He began his first lessons with Ross Daly and explored various instruments including the Sitar, Saz, Lyra, and Lute. From 1998, for approximately 12 years, he spent extended periods in Varanasi, North India, studying Sitar and Surbahar (bass Sitar) under Rabindra Narayan Goswami.
There, he had the opportunity to meet distinguished musicians of the tradition, participate in festivals such as the Dhrupad Mela in Varanasi, and deepen his apprenticeship under the guidance of his guru, following the traditional Guru-Shishya path. Simultaneously, he earned a Sitar diploma from the Prayag Sangit Samiti in Allahabad.
Seeking balance of body and spirit, he studied Vedic astrology, practiced Ashtanga Yoga, and adopted Vipassana meditation as part of his daily life.
Guided from the beginning by the Dhrupad tradition, he encountered the Rudra Veena, studying and deepening his practice with Bahauddin Dagar, a pursuit he continues to this day.
Continuing to travel to India from time to time, he now resides in Crete, where he shares his knowledge and experience by teaching yoga and music.
Through his concerts, listeners can experience the journey of the soul through sound, feeling the serenity and beauty music brings, becoming a close companion on the spiritual path.
Nikhil Ghorpadkar
Nikhil Ghorpadkar is a distinguished Pakhawaz musician from Pune, India. Over the past decade, he has captivated audiences across the country and performed in numerous European countries.
He belongs to a brilliant, unbroken lineage of Pakhawaz masters. His musical heritage traces back to his late ancestor Pandit Shankar Bhaiyya (Ghorpadkar) and extends to the world-renowned Pandit Vasantarao Ghorpadkar. Today, Nikhil effectively represents the tradition of his forefathers within the Panse Gharana music lineage.
His father’s maternal side is also connected to prominent musicians who served as court musicians for the powerful Peshwas. In addition, Nikhil has broadened his musical horizons through the Kudau Singh Gharana tradition, studying under the late Ramakant Pathak from Lucknow.
Nikhil is an artist affiliated with the Indian Council for Cultural Relations (ICCR) and a performer for All India Radio. He teaches at Lalit Kala Kendra in Pune and at the Bharati Vidyapeeth School of Performing Arts, while successfully conducting workshops and masterclasses at schools, universities, and institutions such as the School of Fine and Performing Arts, the Film and Television Institute of India (FTII), and the Department of Media & Communication.
He has performed extensively both in India and abroad, mastering the instrument as both a soloist and accompanist. Moreover, he has collaborated with musicians and artists internationally on the experimental music scene.
Also check out other Entertainment events in Chania, Music events in Chania, Health & Wellness events in Chania.
