Την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2025 στις 20:30 σας περιμένουμε στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στη σκηνή Αντιγόνη Μεταξά-Κροντηρά με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου "Τα Κόκκινα Τετράδια".
Ο συγγραφέας του βιβλίου, Θωμάς Σιταράς, θα μιλήσει για το Παρίσι και την Αθήνα του Μεσοπολέμου, με θέμα "Βίοι παράλληλοι στο σεξ".
*Λίγα λόγια για το βιβλίο*
Ο Θωμάς Σιταράς, που ασχολείται με την αθηναιογραφία από το 2011, παρουσιάζει ένα βιβλίο-θησαυρό που κρύβει μέσα του όλη την άγνωστη, τη μυστική σεξουαλική ιστορία της Ελλάδας του Μεσοπολέμου. Αν, μέχρι τώρα, πιστεύατε ότι η Αθήνα του 1930 ήταν αθώα, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσετε. Δεν ήταν αθώα. Απλώς δε μιλούσε…
Μέσα από Τα κόκκινα τετράδια η «αμαρτωλή» πρωτεύουσα της Ελλάδας αποκτά φωνή και εμείς ένα παράθυρο στην «πονηρή» πλευρά της Παλιάς Αθήνας. Μέσα από τις διηγήσεις ενός γκαρσονιού και ενός ταξιτζή, βιώνουμε όλη την αχαλίνωτη απελευθέρωση στις σχέσεις των δύο φύλων, όλη τη σεξουαλικότητα εκείνης της εποχής.
Πικάντικες ιστορίες, αυθεντικές μαρτυρίες, απίστευτα σκηνικά –όλα εμπλουτισμένα με σπάνιο υλικό (φωτογραφίες, σκίτσα και γελοιογραφίες) του Μεσοπολέμου, συνθέτουν ένα βιβλίο-ντοκουμέντο, που δε θα θέλετε να τελειώσει!
*Από το οπισθόφυλλο*
Τα «Κόκκινα τετράδια» γράφτηκαν ουσιαστικά από ένα γκαρσόνι και έναν ταξιτζή τη δεκαετία του 1930. Αυτοί οι δύο αφανείς χρονικογράφοι, μέσα από την οξυδερκή ματιά τους σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον που τους επέτρεπε να παρατηρούν τα πάντα, γίνονται μάρτυρες της μεγάλης αλήθειας που δεν αποτυπώθηκε ποτέ στα επίσημα βιβλία. Μέχρι τώρα.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου περιγράφεται με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια η σεξουαλική αφύπνιση της Ελλάδας του Μεσοπολέμου. Σε μια κοινωνία που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον πουριτανισμό και την απελευθέρωση, οι δύο άντρες καταγράφουν ψιθύρους, βλέμματα, εξομολογήσεις· μικρές καθημερινές εκρήξεις του αθόρυβου ερωτικού ρεύματος που διαπερνούσε την εποχή.
Ένα βιβλίο-ντοκουμέντο. Ένα σπάνιο παράθυρο στην άλλη Ελλάδα της δεκαετίας του 1930. Γιατί, όπως έγραψε και ο διεθνής Τύπος: δεν ήμασταν αθώοι, ήμασταν οι πιο επιμελείς μαθητές του αμαρτωλού Παρισιού –απλώς πιο διακριτικοί από τους Γάλλους.
|
