꧁Kilka wibracji nie czyni medium꧂ – work in progress Alki Nauman to zaproszenie do wnętrza badań artystycznych i procesu powstawania partytury choreograficznej. Projekt jest realizowany w ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy 2025. Częścią wydarzenia będzie sesja feedbackowa. Liczba miejsc mocno ograniczona, obowiązują zapisy! (więcej informacji poniżej).
Za punkt wyjścia Alka Nauman traktuje archiwum zgromadzone w ramach badań artystycznych na temat spirytyzmu. Z jego wybranych elementów artystka przygotuje instalację performatywną mającą na celu oddanie momentu procesu twórczego, w którym się obecnie znajduje. Instalacja łączy zapis praktyk choreograficznych, rysunków, nagrań i notatek z procesu, fragmentów z XIX-wiecznych książek i pism o spirytyzmie oraz biografiach słynnych mediów (jak Eusapia Palladino czy Eva C.), fotografii dokumentujących seanse z działającym na żywo ciałem artystki (ciało jako archiwum).
Częścią działania będzie wspólna próba zastanowienia się nad tym, w jaki sposób dziś możemy użyć formatu seansu spirytystycznego – który narodził się w odpowiedzi na nasilające się niepokoje społeczne związane z przemianami społeczno-kulturowymi i rozwojem techniki, i szybko przeobraził się w groteskowy performans o określonej partyturze choreograficznej – jako spekulatywnej machiny do wytwarzania ucieleśnionej wiedzy o tym, jak radzić sobie (albo i nie) z teraźniejszością?
Tematem przewodnim będzie kwestia blokady, duszności, zacisku, grudy, flegmy i utraty fluidu – w kontekście podobieństw między pracą twórczą, a mediumizmem.
K O N T E K S T
Przygaszone lampy, ciężkie kotary, dotyk obcych opuszków palców na wirującym stole i spiętych łydek pod stołem, wspólne oczekiwanie w napięciu na ducha, ektoplazma wydobywająca się z różnych części ciała i wpadające w trans medium nierzadko pozbawione gorsetu lub zupełnie nagie. Teatralna atmosfera seansów spirytystycznych była przesycona erotyzmem i sprzyjała wspólnemu przeżywaniu grozy, nadziei i podniosłości. Mediami zostawały najczęściej kobiety, dla których wywoływanie duchów pozwalało na wyjście z przypisanej im społecznie roli w głęboko patriarchalnym społeczeństwie. Był to jeden z nielicznych zawodów, podobnie jak aktorstwo, dostępny kobietom niezamężnym, queerowym czy pochodzącym z klasy ludowej, który, choć obarczony ryzykiem społecznego napiętnowania, dawał nadzieję na niezależność. Zaś liczne mistyfikacje wpisane w to emploi można traktować jako potężne narzędzie wymyślania siebie na nowo i na własnych zasadach. Mediumizm często także funkcjonował w splocie z walką o prawa wyborcze kobiet. Jak pisze Agnieszka Taborska: „W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych [XIX wieku] wypełnione po brzegi aule amerykańskich miast stały się trybuną postępowych myśli wypowiadanych przez pogrążone w transie media. Spirytyzm podważał normy społeczne w takim samym stopniu, w jakim czynił to ruch emancypacyjny”. Zdobywając popularność na świecie, seanse bardzo szybko przeobraziły się w powtarzalne performanse o ściśle określonej partyturze choreograficznej, podczas których kobiety-media sprawowały kontrolę nad sytuacją oraz cielesnością swoją i innych.
Alka Nauman postrzega media jako nowatorskie choreografki i performerki, których wirtuozeria polegała na świadomym tworzeniu relacji pomiędzy ciałem, czasem i przestrzenią. Odwołując się do starannie zaplanowanej struktury improwizowały i, podobnie jak jedna z najwybitniejszych współczesnych choreografek eksperymentalnych Deborah Hay, swoją praktykę ruchową opierały na pracy z pytaniami. Ich ekspansywne ciała stawały się wehikułami przywołującymi zmarłych i powołującymi do życia za każdym razem nowy podmiot zbiorowy składający się z zaproszonych gości.
M I E J S C E:
Teatr Komuna-Warszawa, ul. Emilii Plater 31
Wydarzenie jest organizowane przez Alkę Nauman i odbędzie się w jednej z sal udostępnionej w ramach programu rezydencyjnego dla artystów Open Studio.
Miejscem spotkania jest recepcja Teatru Komuny-Warszawa, skąd zapisane osoby zostaną zaprowadzane do studia.
Proszę o punktualne przybycie, spóźnione osoby nie będą wpuszczane!
Z A P I S Y
Wstęp wolny, ale obowiązują zapisy:
bmF1bWFuYWxpY2phIHwgZ21haWwgISBjb20=
W tytule mejla proszę napisać: work in progress
LICZBA M I E J S C:
maksymalnie 12 osób
D O S T Ę P N O Ś Ć:
Niestety budynek nie jest przystosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchu. Wydarzenie będzie się odbywało na I piętrze (bez windy).
B I O
A L K A N A U M A N (ona/jej)
Eksperymentalna choreografka, reżyserka, performerka oraz autorka tekstów. Studiowała choreografię w London Contemporary Dance School, etnologię i antropologię kulturową (IEiAK UW) oraz kulturoznawstwo (specjalizacja: teatr i performans) w Instytucie Kultury Polskiej UW. Laureatka stypendium artystycznego m.st. Warszawy (2025) i Peer Programme w Studio Wayne McGregor w Londynie (2020-2022). Spektakl „Be Fruitful and Multiply” w reżyserii Alki Nauman znalazł się w wyborze najciekawszych choreografii „40 winks” Springback Magazine/Aerowaves – Dance Across Europe (2021). Wraz z Justyną Szklarczyk współtworzy duet badawczo-artystyczny Lesbi Pensjonari.
Jej praktyka artystyczna zakorzeniona jest w anarchofeminizmie oraz choreograficznej pracy z absurdem, humorem, tkaninami, a także queerowymi i antyfaszystowskimi archiwami. Jako tancerka Alka Nauman współpracowała m.in. z Evą Recachą („The Picnic”, Sadler’s Wells) czy z duetem Eve Stainton & Florence Peake („Impending: head to head, head to bump, crotch to crotch”, The Place).
Prace Alki Nauman były pokazywane m.in. w The Place, Chisenhale Dance Space, Komunie-Warszawa, TR Warszawa, Zachęcie, Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, w ramach Warsaw Gallery Weekend, Fringe Warszawa czy Generation After 9. Showcase organizowanym przez Nowy Teatr w Warszawie oraz na queerowych festiwalach w Wielkiej Brytanii i Francji.
więcej: @alka_nauman @lesbi.pensjonari
alicjanauman.com
A N N A M A J E W S K A (ona/jej) – wsparcie w postaci prowadzenia sesji feedbackowej (DAS arts)
bio
Badaczka sztuk performatywnych, antropolożka kultury, facylitatorka i kuratorka procesów artystyczno-badawczych. Pracuje nad doktoratem na Uniwersytecie Warszawskim i kieruje grantem MNiSW „Artystyczno-badawcze praktyki tworzenia wiedzy”. W pracy naukowej koncentruje się na spekulatywnych i performatywnych praktykach poznawczych, badając, jak wiedza powstaje w relacjach i przemieszcza się między ciałami, środowiskami i instytucjami. Jako kuratorka projektuje ramy dla kolektywnej, procesualnej refleksji – obecnie w ramach Współmyśleń oraz translokalnej inicjatywy oddolnej edukacji Schools of Care. W ostatnich latach współkuratorowała m.in. archiwum grupy Teraz Poliż oraz projekty Look Around – polski pawilon na Quadriennale w Pradze – i Kassia. The New Istanbul Convention, poświęcony transdyscyplinarnym metodom feministycznej pracy. Obecnie w „Dialogu” ukazuje się cykl jej rozmów z badaczkami artystycznymi.
Bardzo dziękuję za wsparcie w pracy nad projektem Komunie Warszawa, gdzie mogłam korzystać z #OPENSTUDIO oraz Centrum w Ruchu (Fundacja Burdąg).
Projekt jest realizowany w ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy 2025.
Also check out other Dance events in Warsaw, Arts events in Warsaw, Trips & Adventurous Activities in Warsaw.
