Princess of the Three Hills
Julia Woronowicz
September 19 – November 8
Opening as part of Warsaw Gallery Weekend
warsawgalleryweekend.pl
Special opening hours during WGW:
September 19–21, 11:00 AM – 7:00 PM
The story of our princess and her world of Three Hills is an imaginary — peppered with facts and historical accounts — of ethnofictionist Julia Woronowicz. It is a confluence of myth, memory, and neurobiology, where time and place are situated somewhere between constructed fantasy and unvarnished emotional realism. Technically, the works are built from a balance of pastels and earth tones and are textile-like in their surfaces, which gently proposes greater proximity to body and land over painting and object. At times, her faces dissolve into their compositions, offering a dreamlike and disquieting inability to be grasped—perhaps it is a refusal to be “fixed” during the process of becoming?
Woronowicz uses collected diary fragments from both friends and strangers, as conceptual prompts and eventual titles of paintings. These texts, always partial, serve as whispers from that interstitial age — private, hyper-emotional, marked by longing and confusion. They are the interior monologues of individuals, mostly girls, who, despite the hypernormalized performance of innocence through beauty, harbor complexity, rage, cruelty, and power. Woronowicz confronts the toxic myth of the “good girl” with clarity: as beauty does not equal kindness. In fact, in many of her works, the beauty that emerges during teenagehood becomes a dangerous tool—to be envied, traded, and controlled.
Text by Kathryn Zazenski
[PL]
„Księżniczka Trzech Pagórków”
Julia Woronowicz
19 września – 8 listopada
Otwarcie w ramach Warsaw Gallery Weekend
warsawgalleryweekend.pl
Specjalne godziny otwarcia podczas WGW:
19–21 września, 11:00 – 19:00
Historia naszej księżniczki i jej świata Trzech Pagórków to fikcja — przeplatana faktami i zapisami historycznymi — autorstwa etnofikcjonistki Julii Woronowicz. To splot mitu, pamięci i neurobiologii, gdzie czas i miejsce istnieją gdzieś pomiędzy skonstruowaną fantazją a nieupiększonym realizmem emocjonalnym. W kwestii techniki, jej prace budowane są z równowagi pastelowych i ziemistych tonów, a ich powierzchnie przypominają tkaniny, co z delikatnością sugeruje większą bliskość z ciałem i ziemią niż z obrazem czy przedmiotem. Twarze w jej pracach czasami rozmywają się w kompozycjach, oferując oniryczne i niepokojące wrażenie nieuchwytności — być może to opór wobec potrzeby bycia raz na zawsze określoną w procesie stawania się?
Woronowicz korzysta ze zebranych fragmentów dzienników zarówno przyjaciół, jak i nieznajomych jako koncepcyjnych inspiracji i ostatecznych tytułów obrazów. Teksty te, zawsze fragmentaryczne, działają jak szepty z tego przejściowego wieku — prywatnego, hiperemocjonalnego, naznaczonego tęsknotą i dezorientacją. To wewnętrzne monologi jednostek, głównie dziewcząt, które mimo znormalizowanego performowania niewinności poprzez piękno, skrywają złożoność, gniew, okrucieństwo i siłę. Woronowicz w sposób przejrzysty demaskuje toksyczny mit “grzecznej dziewczynki”: piękno nie oznacza dobroci. W rzeczywistości, w wielu jej pracach, piękno pojawiające się w okresie dojrzewania staje się niebezpiecznym narzędziem — obiektem zazdrości, wymiany i kontroli.
Tekst: Kathryn Zazenski
Also check out other Arts events in Warsaw, Fine Arts events in Warsaw.
|
