Wydarzenie towarzyszące wystawie „Kwestia kobieca 1550–2025".
🎨 W swoim eseju Painting Myself, opublikowanym w marcu 2025 roku w New York Review of Books, malarka Celia Paul opowiada o kobiecym spojrzeniu, budowaniu tożsamości poprzez twórczość, oraz o tym jak kobiety są widziane i przedstawiane w kulturze i sztuce. W centrum opowieści stawia własną biografię i najważniejsze relacje osobiste – z innymi artystami i artystkami, partnerami życiowymi, matką, siostrami i synem. Analizuje doświadczenie bycie modelką i muzą dla twórców-mężczyzn oraz pokazuje jak odzyskuje sprawczość, niezależność i kontrolę nad własnym wizerunkiem poprzez malarstwo.
Podczas spotkania autorskiego, które odbędzie się w dniu otwarcia wystawy Kwestia Kobieca 1550-2025 Celia Paul przeczyta esej Painting Myself a następnie porozmawia z Alison Gingeras, kuratorką wystawy, na temat swojej twórczości, doświadczenia bycia kobietą-artystką we współczesnym świecie sztuki oraz wątkach poruszanych na wystawie w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
📍 Audytorium MSN-u
🇬🇧🇵🇱 Rozmowa po angielsku z tłumaczeniem na polski
💬 Celia Paul
Urodziła się 1959 rok w Trivandrum w Indiach. Mieszka i pracuje w Londynie. Jej najważniejsze wystawy indywidualne to m.in.: „Celia Paul”, kuratorowana przez Hiltona Alsa, w Yale Center for British Art, New Haven, Connecticut, USA (2018), prezentowana następnie w The Huntington, San Marino, Kalifornia, USA (2019); „Desdemona for Celia by Hilton” w Gallery Met, Nowy Jork, USA (2015–16); „Gwen John and Celia Paul: Painters in Parallel” w Pallant House Gallery, Chichester, Wielka Brytania (2012–13); „The Grave’s Art Gallery”, Sheffield, Wielka Brytania (2005) oraz Abbot Hall, Kendal, Wielka Brytania (2004).
Prace artystki były prezentowane na wystawach zbiorowych, m.in. „The Sleepers” w Women's Art Collection, Cambridge, Wielka Brytania (2025); „Acts of Creation: On Art and Motherhood” w Arnolfini, Bristol, Wielka Brytania, prezentowana także w MAC Birmingham, Wielka Brytania; Millenium Gallery, Sheffield, Wielka Brytania oraz Dundee Contemporary Arts (DCA), Wielka Brytania (2025); „Real Families: Stories of Change” w The Fitzwilliam Museum, Cambridge, Wielka Brytania (2023–24); „Joan Didion: What She Means”, kuratorowana przez Hiltona Alsa w Hammer Museum, Los Angeles, USA (2022–23); „Pictus Porrectus; Reconsidering the Full-Length Portrait” w Bell House, Newport, Rhode Island, USA (2022); „Me, Myself, I – Artists’ Self-Portraits” w Royal West of England Academy, Bristol, Wielka Brytania (2022); „Works on Paper” w Galleri Bo Bjerggaard, Kopenhaga, Dania (2019); „All Too Human: Bacon, Freud and a Century of Painting Life” w Tate Britain, Londyn, Wielka Brytania (2018); „La Diablesse” w Tramps, Londyn, Wielka Brytania (2016); „NO MAN’S LAND: Women Artists from the Rubell Family Collection” w Rubell Family Collection, Miami, USA (2015–16); „Forces in Nature”, kuratorowana przez Hiltona Alsa w Victoria Miro, Londyn, Wielka Brytania (2015); „Recent acquisitions: Arcimboldo to Kitaj” w British Museum, Londyn, Wielka Brytania (2013); „Self-Consciousness”, kuratorowana Petera Doiga i Hiltona Alsa w galerii VeneKlasen/Werner, Berlin, Niemcy (2010); „The School of London: Bacon to Bevan” w Musée Maillol, Paryż, Francja (1998) oraz „British Figurative Painting of the 20th Century” w The Israel Museum, Jerozolima, Izrael (1992).
Jej prace znajdują się w kolekcjach m.in. Abbot Hall w Kendal w Wielkiej Brytanii, British Museum w Londynie, Fundacji Carlsberg w Kopenhadze, The Courtauld Institute of Art w Londynie, The Fitzwilliam Museum w Cambridge, Muzeum Frissiras w Atenach, Galerii Herzog Ulrich w Brunszwiku, Metropolitan Museum w Nowym Jorku, Morgan Library and Museum w Nowym Jorku, USA; National Portrait Gallery w Londynie, Wielka Brytania; New Hall Art Collection w Murray Edwards College w Cambridge, Wielka Brytania; Rubell Family Collection w Miami, USA; Ruth Borchard Collection w Londynie, Wielka Brytania; Saatchi Collection w Londynie, Wielka Brytania; Victoria and Albert Museum w Londynie, Wielka Brytania; oraz Yale Center for British Art w Connecticut, USA.
W 2022 roku w galerii Victoria Miro w Londynie odbyła się wystawa indywidualna nowych prac Celii Paul zatytułowana „Memory and Desire”, która zbiegła się w czasie z publikacją książki „Letters to Gwen John” wydanej przez Jonathan Cape. Książka zbiera serię listów artystki adresowanych do malarki Gwen John (1876–1939), która od dawna była dla niej duchową opiekunką. Pierwsza książka artystki, „Self-Portrait”, została opublikowana w 2019 roku. Również w 2019 roku Celia Paul otrzymała tytuł Artystki Roku magazynu Harper’s Bazaar.
Monograficzna publikacja „Celia Paul: Works 1975–2025” została wydana przez MACK w 2025 roku. Obszerny, liczący 500 stron tom przedstawia chronologicznie twórczość Paul, począwszy od najwcześniejszych prac wykonanych w wieku piętnastu lat. Pracom towarzyszą teksty autorstwa m.in. Hiltona Alsa, Clare Carlisle, Karla Ove Knausgaarda i Rowana Williamsa, a także nowy esej samej artystki.
💬 Alison M. Gingeras
Kuratorka i autorka książek oraz tekstów, znana ze swojego badawczego, a jednocześnie anarchicznego podejścia do historii sztuki. Pracowała jako kuratorka w Muzeum Solomona R. Guggenheima w Nowym Jorku, Centrum Pompidou oraz Palazzo Grassi w Wenecji, gdzie w ciągu ostatnich dwudziestu lat zorganizowała wiele głośnych wystaw. W Centrum Pompidou kuratorowała wystawę „Cher Peintre: Painting the Figure Since Late Picabia" (2002–2003) oraz retrospektywę Daniela Burena (2002). Była współkuratorką wystawy „Pop Life: Art in a Material World" (2009) w Tate Modern w Londynie. Jako gościnna kuratorka zorganizowała dwie wystawy monograficzne poświęcone postaciom istotnym dla polskiej sztuki: „Once Upon a time, Erna Rosenstein" w galerii Hauser and Wirth w Nowym Jorku oraz „My Name is Maryan" pokazywaną w Museum of Contemporary Art w Miami (2022) i Tel Aviv Museum of Art (2023). Przez ostatnie trzydzieści lat Gingeras opublikowała liczne eseje w książkach i magazynach takich jak Artforum, Tate Etc., Playboy, Spike oraz Mousse.
Wystawa „Kwestia Kobieca 1550 – 2025" jest wspierana przez British Council jako część UK/Poland Season 2025.
🇬🇧
An event accompanying "The Woman Question 1550–2025" exhibition.
🎨 In her essay "Painting Myself" published in March in 2025 in the New York Review of Books, the painter Celia Paul writes about the female gaze, building one’s identity through artistic creation, as well as how women are seen and represented in art and culture. In the center of her story is her own biography are key personal relationships - with other artists, life partners, her mother, sisters and son. She analyses her experience of being a model and a "muse" for men artists and highlights how painting helps her to regain agency, independence and control over her own image.
During the artist talk, which will mark the opening night of the exhibition "The Woman Question 1550-2025", Celia Paul will read the essay "Painting Myself". This will be followed by a conversation with the show’s curator Alison Gingers - together they will talk about Paul’s work, her experience of being a woman artist in the contemporary art world, as well as other key themes present in the exhibition.
📍 MSN's Audytorium
🇬🇧🇵🇱 Talk held in English with translation to Polish
💬 Celia Paul
Born in 1959 in Trivandrum, India. She lives and works in London. Major solo exhibitions include "Celia Paul", curated by Hilton Als, at Yale Center for British Art, New Haven, Connecticut, USA (2018) touring to The Huntington, San Marino, California, USA (2019); "Desdemona for Celia by Hilton", Gallery Met, New York, USA (2015–16); "Gwen John and Celia Paul: Painters in Parallel", Pallant House Gallery, Chichester, UK (2012–13); The Grave’s Art Gallery, Sheffield, UK (2005) and Abbot Hall, Kendal, UK (2004).
The artist’s work has been featured in group exhibitions including "The Sleepers, The Women's Art Collection", Cambridge, UK (2025); "Acts of Creation: On Art and Motherhood", Arnolfini, Bristol, UK, travelling to MAC Birmingham, UK; Millenium Gallery, Sheffield, UK; Dundee Contemporary Arts (DCA), UK (2025); "Real Families: Stories of Change", The Fitzwilliam Museum, Cambridge, UK (2023–24); "Joan Didion: What She Means", curated by Hilton Als, Hammer Museum, Los Angeles, USA (2022–23); "Pictus Porrectus; Reconsidering the Full-Length Portrait", Bell House, Newport, Rhode Island, USA (2022); "Me, Myself, I – Artists’ Self-Portraits", Royal West of England Academy, Bristol, UK (2022); "Works on Paper", Galleri Bo Bjerggaard, Copenhagen, Denmark (2019); "All Too Human: Bacon, Freud and a Century of Painting Life", Tate Britain, London, UK (2018); "La Diablesse," Tramps, London, UK (2016); "NO MAN’S LAND: Women Artists from the Rubell Family Collection", Rubell Family Collection, Miami, USA (2015–16); "Forces in Nature" curated by Hilton Als at Victoria Miro, London, UK (2015); "Recent acquisitions: Arcimboldo to Kitaj", British Museum, London, UK (2013); "Self-Consciousness", curated by Peter Doig and Hilton Als, VeneKlasen/Werner gallery, Berlin, Germany (2010); "The School of London: Bacon to Bevan", Musée Maillol, Paris, France (1998) and British Figurative Painting of the 20th Century, The Israel Museum, Jerusalem, Israel (1992).
Her work is in collections including Abbot Hall, Kendal, UK; British Museum, London, UK; Carlsberg Foundation, Copenhagen, Denmark; The Courtauld Institute of Art, London, UK; The Fitzwilliam Museum, Cambridge, UK; Frissiras Museum, Athens, Greece; Herzog Ulrich Gallery, Brunswick, Germany; Metropolitan Museum, New York, USA; Morgan Library and Museum, New York, USA; National Portrait Gallery, London, UK; New Hall Art Collection, Murray Edwards College, Cambridge, UK; Rubell Family Collection, Miami, USA; Ruth Borchard Collection, London, UK; Saatchi Collection, London, UK; Victoria and Albert Museum, London, UK; and the Yale Center for British Art, Connecticut, USA.
In 2022, a solo exhibition of new works – "Memory and Desire" – was held at Victoria Miro, London, UK to coincide with the publication of "Letters to Gwen John", a Jonathan Cape book by the artist which centres on a series of letters addressed to the painter Gwen John (1876–1939), who has long been a tutelary spirit for Paul. The artist’s first book, "Self-Portrait", was published in 2019. Also in 2019, Celia Paul was awarded Harper’s Bazaar Artist of the Year.
The monograph "Celia Paul: Works 1975–2025" was published by MACK in 2025. Beginning with the earliest works made by Paul at the age of fifteen, this extensive 500-page volume weaves a chronological sequence of work through six decades, and includes writing by Hilton Als, Clare Carlisle, Karl Ove Knausgaard and Rowan Williams, as well as a new text by Paul herself.
💬 Alison M. Gingeras
Curator and writer, recognized for her scholarly yet anarchic approach to art history. Gingeras has served as curator at the Solomon R. Guggenheim Museum in New York, the Centre Pompidou in Paris, and Palazzo Grassi in Venice, where she organized a number of notable exhibitions over the past two decades. While at the Centre Pompidou, she curated the exhibition "Cher Peintre: Painting the Figure Since Late Picabia" (2002–2003) and a Daniel Buren retrospective (2002). At Tate Modern, she co-curated the exhibition "Pop Life: Art in a Material World" (2009). Working as a guest curator, Gingeras organized two important monographic exhibitions devoted to Polish artists: "Once Upon a Time, Erna Rosenstein" at Hauser and Wirth in New York, and "My Name is Maryan" at the Museum of Contemporary Art in Miami (2022) and the Tel Aviv Museum of Art (2023). Over the past thirty years, Gingeras has contributed scores of essays to books and magazines such as Artforum, Tate Etc., Playboy, Spike, and Mousse.
The Exhibition "The Woman Question 1550 – 2025" is supported by the British Council under the UK/Poland Season 2025.
You may also like the following events from Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie / Museum of Modern Art in Warsaw:
Also check out other
Arts events in Warsaw,
Fine Arts events in Warsaw,
Exhibitions in Warsaw.
