ირაკლი კობახიძემ წარმოადგინა განათლების რეფორმის კონცეფცია, რომელმაც მისი თქმით 7 მთავარ გამოწვევას უნდა უპასუხოს. ესენია:
ჭარბი გეოგრაფიული კონცენტრაცია;
აკადემიური რესურსების ირაციონალური გამოყენება და უნივერსიტეტებში სწავლების ხარისხის უთანაბრობა;
უსისტემო საკადრო პოლიტიკა;
სუსტი კავშირი სწავლებასა და კვლევას შორის თანამედროვე სტანდარტების, სასწავლო პროგრამებისა და სახელმძღვანელოების დეფიციტი;
სუსტი კავშირი უმაღლესი განათლების პრიორიტეტებსა და შრომის ბაზრის მოთხოვნებს შორის; გაუმართავი დაფინანსების სისტემა;
და სახელმწიფო უნივერსიტეტების გაუმართავი ინფრასტრუქტურა.
რამდენად პასუხობს ეს კონცეფცია ფართო საზოგადოებრივ ინტერესს და რა საფრთხეებს შეიცავს სტუდენტების, პროფესორებისა და უნივერსიტეტებისთვის?
რას გულისხმობს 11 წლიანი სასკოლო განათლება და ვის გაურთულებს ეს ცხოვრებას?
რას ნიშნავს 3+1 სისტემა და ვინ წააგებს ამითი?
ორიენტირდებიან თუ არა უნივერსიტეტები შრომის ბაზარზე კიდევ უფრო მეტად?
გახდება თუ არა უნივერსიტეტი კომპანიებისთვის იაფი სამუშაო ძალის კონვეიერი ფუნდამენტური განათლების ხარჯზე?
ნიშნავს თუ არა რესურსების ოპტიმიზაცია დაფინანსების შემცირებას და სასწავლო დატვირთვის გაზრდას?
როგორ იმოქმედებს ეს პროფესორთა კვლევით საქმიანობაზე და სასწავლო პროცესის ხარისხზე?
რა მექანიზმებით განხორციელდება გეოგრაფიული დეკონცენტრაცია?
გრძელ მაგიდასთან ვისაუბრებთ სტუმრებთან ერთად:
ლელა ჩახაია - განათლების სპეციალისტი
საბა ქერქაძე - სტუდენტი, მაისის სტუდენტური მოძრაობა
ირინე დარჩია - ასოცირებული პროფესორი, თსუ
27 ოქტომბერი, ორშაბათი, 20 სთ, კაფე პრაქტიკა
