«Նատյուրմորտը` գեղանկարչի եւ նատուրայի սրամիտ զրույցներից մեկն է»։
Կ.Պետրով֊Վոդկին
Նատյուրմորտը՝ կերպարվեստի ամենահին ժանրերից մեկն է։ Նրա արմատները հասնում են հին ժամանակներ. դեռեւս Եգիպտոսում եւ Հռոմում արվեստագետները պատկերում էին առօրյա իրեր՝ ձգտելով փոխանցել դրանց ձեւը, փայլը եւ
նյութականությունը։
Ժամանակի ընթացքում նատյուրմորտը դարձավ ինքնուրույն ժանր՝ հատկապես ծաղկելով Վերածննդի եւ Բարոկկոյի դարաշրջաններում։ Նկարիչները իրերի միջոցով արտահայտում էին ոչ միայն աշխարհի գեղեցկությունը, այլեւ
փիլիսոփայությունը՝ կյանքի անցողիկությունը, ներդաշնակությունը , լույսի եւ գոյության ուժը։
Առաջին հայացքից՝ ընդամենը առարկաներ են. մրգեր, ծաղիկներ, գրքեր, սպասք։
Բայց դրանց միախառնությամբ ծնվում է տրամադրություն, պատմություն,ժամանակի շունչ։ Նկարիչը լույսի, գույնի եւ կոմպոզիցիայի միջոցով առօրյան դարձնում է վիզուալ պոեզիա՝ բացահայտելով գեղեցկությունը պարզի եւ անցողիկի
մեջ։
Նատյուրմորտը զրույց է կյանքի մասին՝ իրերի լռության միջոցով։ Այն հիշեցնում է, որ անգամ ամենափոքրն ո աննկատը կարող է դառնալ հավերժական, եթե դրա
մեջ կա արվեստագետի հոգին։
