Dnia 14 czerwca 1894 roku doszło do eksplozji w karwińskiej kopalni „Franciszka”, która rozprzestrzeniła się na szyby „Jan-Karol” i „Głęboki”. Była to jedna z największych katastrof górniczych tamtego okresu, której przypomnieniem jest symboliczny grobowiec 235 ofiar tamtej tragedii na cmentarzu w starej Karwinie. W wyniku szkód górniczych i związanych z nimi wyburzeń budynków tamtego miasta już nie ma, ocalał tylko kościół św. Piotra z Alkantary.
W Karwinie urodziła się Karin Lednická, autorka wysoko cenionego przez krytyków i czytelników „Krzywego kościoła”, a także Renata Putzlacher, autorka dramatyzacji pierwszej części zapowiadanej powieściowej trylogii. Jej bohaterkami są przede wszystkim wdowy i sieroty po górnikach, a w centrum ożywającej na scenie starej Karwiny stoi kościół, cichy świadek historii.
Narrator:
„Karwina... Dawna wieś, słynąca z zielonych pastwisk porośniętych soczystą trawą. Kiedy odkryto w tej okolicy bogate złoża węgla, zniknęły z tego krajobrazu krowy, a na urodzajnych gruntach i łąkach zaczęły wyrastać wieże szybowe. Dzwon na wieży kościoła świętego Piotra z Alkantary brzmiał tu, zanim krajobraz Karwiny zaczął się zmieniać. Wieża kościelna też jest już inna. Ta pierwotna była wysoka, strzelista i mogłaby w każdej chwili runąć, bo tam, głęboko pod ziemią, która czasem się trzęsie, pracują w dzień i w nocy górnicy”.
Reżyseria Radovan Lipus
Przekład i adaptacja Renata Putzlacher
Scenografia i kostiumy Marta Roszkopfová
Muzyka i opracowanie muzyczne Dorota Barová
Ruch sceniczny Gabriela Klusáková
Asystent reżysera Marcin Kaleta
Wideoprojekcja Roman Mrázek
Korepetycje muzyczne Tomasz Pala
Spektakl trwa 130 minut (+20 minut przerwa)
