Bijna niemand belichaamt het fundament van heavy metal zo overtuigend als Judas Priest. Al ruim vijftig jaar zet de band uit Birmingham, de stad waar het genre zelf ontstond, de standaard met een geluid dat even scherp als invloedrijk is. Van Sad Wings of Destiny en British Steel tot Painkiller en Firepower: elke fase van hun carrière heeft de koers van metal mee bepaald.
Rob Halford, Glenn Tipton, Ian Hill en Scott Travis brengen dat erfgoed nog altijd met een urgentie waar jonge bands alleen maar van kunnen dromen. Invincible Shield (2024) liet horen dat Priest geen museumstuk is maar een levende kracht: snelle riffs, vlijmscherpe hooks en Halford die nog steeds met één gil een zaal kan laten verstillen. De recente wereldtour verkocht zalen uit van Zuid-Amerika tot The O2 in Londen en leverde de band opnieuw een Grammy-nominatie op (‘Crown of Horns’).
In 013 klinkt die geschiedenis niet als nostalgie, maar als een band die weigert af te remmen. Na vijftig jaar staat één ding vast: niemand doet het zoals Judas Priest.
