KRAJ-OBRAZ wystawa Klaudii Kot

Wystawa „Kraj-obraz” to próba zmierzenia się z pejzażem jako zapisem tożsamości oraz przestrzenią symbolicznego dialogu między przeszłością a teraźniejszością. Projekt składa się z serii fotomontaży cyfrowych, które łączą elementy krajobrazu górskiego, architektury, rzeźby oraz ornamentyki inspirowanej sztuką ludową Podhala.
Każda z prac jest „przestrzenią” o warstwowej strukturze, w której krajobraz naturalny miesza się z architekturą, znakami i symbolami. Kompozycje te — choć tworzone cyfrowo — mają niemal rzeźbiarski charakter: dominują w nich silne piony i poziomy, kontrastujące faktury, rytmiczne powtórzenia oraz napięcia między płaszczyzną a głębią.
Dzięki zastosowaniu wyłącznie skali szarości artystka nadaje obrazom aurę ponadczasowości, skupiając uwagę widza na strukturze, rytmie i dramaturgii formy.
Wizualne środki wyrazu odwołują się do estetyki dawnych technik analogowych — kolażu fotograficznego, rysunku tuszem oraz grafiki warsztatowej — lecz zostały przetworzone za pomocą współczesnych narzędzi cyfrowych. Powstałe w ten sposób prace balansują na granicy tego, co dokumentalne i wyobrażone, analityczne i poetyckie. Nie odwzorowują rzeczywistości — raczej tworzą przestrzeń refleksji nad krajobrazem jako konstruktem kulturowym i miejscem spotkania lokalności z uniwersalnymi mitami przestrzeni.
Jednym z głównych wątków wystawy jest krajobraz górski jako źródło znaczeń — monumentalny, surowy, lecz niepozbawiony intymności. To nie tylko element formalny, lecz również znak kulturowy, który w nowym układzie nabiera świeżego znaczenia. W jednej z prac drewniany szczyt budynku w stylu zakopiańskim wyrasta z nagiego stoku skalnego niczym totem; gdzie indziej koń zaprzęgowy zostaje osadzony w geometrycznej strukturze, przypominającej formę rytualnej bramy. To nie są realistyczne przedstawienia, lecz symboliczne układy, wynikające z obserwacji i przetwarzania rzeczywistości.
Artystka traktuje fotomontaż jako narzędzie budowania alternatywnej pamięci wizualnej — pamięci opartej nie na wiernym odwzorowaniu, lecz na przekształcaniu, warstwowości i reinterpretacji. Tworzy przestrzeń, w której przedstawienia krajobrazu i elementy sztuki ludowej funkcjonują na zasadzie asocjacji, rezonansu i napięcia. W ten sposób powstają obrazy-hybrydy, zawieszone między dokumentacją a wizją alternatywnej rzeczywistości. Nie są to realistyczne widoki, lecz kompozycje pokazujące, jak krajobraz może być przechowywany i przetwarzany przez pamięć kulturową. Poprzez złożone kompozycje wystawa staje się nie tylko zapisem estetycznym, lecz także krytycznym komentarzem na temat tego, jak współczesność konsumuje i interpretuje przeszłość.

„Kraj-obraz” nie opowiada jednej historii — tworzy przestrzeń wielogłosową, w której splatają się ścieżki geograficzne, kulturowe i osobiste. Każda osoba oglądająca wystawę zaproszona jest do wędrówki przez świat, w którym pejzaż nie jest tłem, lecz bohaterem: świadkiem, uczestnikiem i narratorem.

Prace wykonane są wyłącznie w odcieniach szarości — wybór ten odsyła zarówno do dziedzictwa fotografii klasycznej, jak i do roli szarości jako języka skupionego na strukturze, formie i kontraście. W tej oszczędnej palecie rozgrywają się subtelne napięcia między fakturą drewna, ostrzem górskiego zbocza, linią ornamentu a cieniem figury. Skala szarości staje się tu narzędziem wyciszenia i skupienia — pozwala widzowi zobaczyć więcej, uważniej, głębiej. To opowieść o górskim krajobrazie jako nośniku znaczeń, ale także o fotografii jako medium refleksyjnym i poszukującym. Krajobraz w tych pracach nie jest tłem, lecz procesem — miejscem, w którym tradycja i nowoczesność wchodzą w subtelny, wizualny dialog.

Fotomontaże prezentowane na wystawie są częścią kilkuletniego projektu artystyczno-badawczego, realizowanego m.in. w Zakopanem. Ważnym aspektem projektu jest dialog z tradycją sztuki ludowej — bez prób jej rekonstrukcji. Elementy zostają rozłożone i złożone na nowo w innym porządku estetycznym. Tradycja nie jest tu cytowana dosłownie, lecz traktowana jako żywe archiwum gestów, struktur i znaków, które mogą być aktualizowane poprzez nowoczesne formy obrazowania.


Klaudia Kot – z zawodu fotografka. Absolwentka Akademii Fotografii w Krakowie oraz Wydziału Intermediów ASP w Krakowie. Członkini Polish Women Photographers. Laureatka Diamentowego Grantu. Artystka wędrująca.
Jej zainteresowania artystyczne skupiają się wokół tematyki szeroko pojętego krajobrazu, fotografii, sztuki ziemi, gps art oraz dokumentacji i praktyce artystycznych wędrówek. Ciekawią ją działania w przestrzeni krajobrazu zarówno kulturowego jaki i naturalnego.
Wystawiała swoje prace w Polsce, Hiszpanii, Islandii oraz Norwegii.